Oι φρονιµίτες είναι οι τρίτοι στη σειρά γοµφίοι, τα τελευταία, δηλαδή, δόντια που ανατέλλουν στο στόµα. Το πιο συνηθισµένο είναι να υπάρχουν τέσσερις φρονιµίτες, δύο στην άνω και δύο στην κάτω γνάθο, αλλά συναντάται αρκετές φορές να λείπουν ο ένας, οι δύο, οι τρεις ή και όλοι οι φρονιµίτες.

Έγκλειστοι και ηµιέγκλειστοι
Φρονιµίτες που υπάρχουν και δεν ανατέλλουν λόγω έλλειψης χώρου ονοµάζονται έγκλειστοι, ενώ αυτοί που έχουν ανατείλει µερικώς ονοµάζονται ηµιέγκλειστοι. Τα προβλήµατα που µπορεί να προκαλέσει ένα φρονιµίτης που δεν ανατέλλει καθόλου ή ανατέλλει µερικώς λόγω έλλειψης χώρου είναι κυρίως:

• Ο πόνος στο ίδιο δόντι λόγω περιστεφανίτιδας ή τερηδόνας ή πολφικής βλάβης.
• Η καταστροφή και ενδεχοµένως ο πόνος του παρακείµενου δοντιού από τερηδόνα ή περιοδοντική νόσο.
• Η καταστροφή του οστού της γνάθου.
• Η δηµιουργία κύστεων ή όγκων.
• Ο συνωστισµός των δοντιών από έλλειψη χώρου.

Χρειάζεται η εξαγωγή τους; Πότε;
Αρκετοί οδοντίατροι συστήνουν προληπτική εξαγωγή των φρονιµιτών προτού προκαλέσουν προβλήµατα και όχι λόγω της δηµιουργίας κάποιας από τις παραπάνω καταστάσεις. Ωστόσο, αυτό δεν σηµαίνει ότι όλοι οι έγκλειστοι ή ηµιέγκλειστοι φρονιµίτες θα πρέπει να εξάγονται. Η εξέταση του στόµατος από τον οδοντίατρο σε συνδυασµό µε µια πανοραµική ακτινογραφία µπορεί να δώσει πληροφορίες για τη θέση των φρονιµιτών, καθώς και για το αν έχουν προκαλέσει προβλήµατα ή υπάρχει το ενδεχόµενο να προκαλέσουν, όποτε µε βάση αυτά και συνεκτιµώντας τα υπέρ και τα κατά της προληπτικής εξαγωγής θα πρέπει να συµβουλευτεί κατάλληλα ο ασθενής.

Στην περίπτωση που αποφασιστεί η προληπτική εξαγωγή φρονιµιτών, γεγονός είναι πως όσο νεότερος είναι ο ασθενής τόσο πιο εύκολη είναι η χειρουργική διαδικασία για λόγους οδοντιατρικής ανατοµίας και ανάπτυξης. Συγκεκριµένα, η πλέον κατάλληλη ηλικία είναι αυτή των 14-16 ετών, διότι ο ασθενής είναι συνεργάσιµος, δεν έχει πολλές υποχρεώσεις και δεν έχει προβλήµατα υγείας. Ταυτόχρονα, και η µετεγχειρητική περίοδος είναι πιο οµαλή στους νέους ασθενείς.

Πόσο δύσκολη είναι η εξαγωγή ενός φρονιµίτη;
Σε γενικές γραµµές οι χειρουργικές εξαγωγές αποτελούν πλέον πράξεις ρουτίνας και καθηµερινότητας, που γίνονται µε την καθιερωµένη τοπική αναισθησία, ενώ δίνοντας τις κατάλληλες µετεγχειρητικές οδηγίες και τη φαρµακευτική αγωγή, όπου αυτή είναι απαραίτητη, ο ασθενής έχει τη µικρότερη δυνατή ταλαιπωρία.

Πολλοί ασθενείς ανησυχούν ακούγοντας εµπειρίες φίλων και συγγενών από εξαγωγή φρονιµιτών, που περιλαµβάνουν πολλές ώρες ταλαιπωρίας στην οδοντιατρική καρέκλα, µετεγχειρητικό πόνο και πρήξιµο. Να θυµάστε ότι καµιά περίπτωση δεν είναι ίδια µε την άλλη. Κάθε ασθενής, κάθε οργανισµός και κάθε δόντι, ακόµη και δόντια που βρίσκονται στο ίδιο στόµα, µπορεί να αποτελέσουν διαφορετική περίπτωση για µια χειρουργική εξαγωγή.

Η σωστή χειρουργική τεχνική εκ µέρους του οδοντιάτρου, η σωστή ενηµέρωση του ασθενούς, καθώς και η συµµόρφωσή του στις µετεγχειρητικές οδηγίες είναι οι τρεις σηµαντικότεροι παράγοντες που θα µειώσουν στο ελάχιστο την ταλαιπωρία έπειτα από µια χειρουργική εξαγωγή. Μη διστάζετε να συζητάτε τις απορίες σας µε τον οδοντίατρό σας.

Αρετή Τζάνου
Χειρουργός Οδοντίατρος,
DDS, Βιο-Οδοντιατρείο Κηφισιάς

< Επιστροφή στην αρθρογραφία